Tôi đã mua 3-4 bịch trái cây, đậu phộng nhưng nếu họ nài nỉ, tôi cầm lòng không được nên sẽ mua tiếp để ủng hộ.
Trúng tuyển một công ty nước ngoài, tôi trả lời thư chấp nhận mức lương, thưởng, nhưng lại viết 'I angry with you' thay vì 'I agree with you'.
'Vâng, dạ' để đó, thiếu tập trung, lơ đãng, thích thể hiện, thích được thử, thích mơ mộng... nhưng lại không thích làm, tôi phát khóc vì stress với con.
Mười năm qua, tôi thường nghe nhiều người chưa mua được nhà đổ lỗi cho những người đầu cơ.
Ban đầu người này hỏi thăm tình hình căn hộ tôi rao cho thuê, sau đó giới thiệu là nhà đầu tư 'chắc chắc có lãi'.
Không quan trọng ứng viên là thủ khoa trường nào, xuất sắc ra sao, cứ ai không viết và nói chuyện được bằng tiếng Anh là sẽ bị loại ngay.
Thấy người lao động phải làm việc sáu ngày liên tục, nhưng hai ngày cuối rệu rã, mất tập trung, sản phẩm hỏng nhiều, tôi quyết định thay đổi.
Họ thấy tôi có máy đọc sách nên bắt chước mua theo, nhưng một thời gian là bỏ xó.
Tôi lo lắng về một thế hệ người trẻ không còn động lực, không kết hôn, không sinh con chỉ vì giá nhà đất tăng cao.
Trong khi nhiều người xung quanh đau đầu tìm chỗ đi du lịch vì giá vé máy bay tăng cao chóng mặt, tôi chọn ở nhà nghỉ ngơi cho khỏe.
'Ronaldo luôn tự tạo áp lực cho mình bằng việc vượt qua giới hạn bản thân để thách thức danh hiệu với Messi và lật đổ kỷ lục của Pele'.
Tôi mới vừa thấy một video ghi lại cảnh những đứa trẻ trong độ tuổi mầm non ngơ ngác, hai tay bị "tra" vào "gông" làm bằng giấy bìa carton.
'Chúng ta đang trải qua giai đoạn mà người trẻ bị vắt đến kiệt quệ cả thể chất và tinh thần; làm nhiều, nghỉ ít nhưng năng suất không tăng'.
Tôi vẫn nhận các cuộc gọi của shipper và lấy số tài khoản để chuyển tiền mỗi khi vắng nhà, nhưng không nghĩ có ngày nhận một cú lừa.
Tôi nhận ra một điều rằng, làm việc tốt hay không chẳng liên quan tới trình độ tiếng Anh, năng lực chuyên môn mới là thứ quyết định thành công.
Trong mắt người Đức bản địa, người Việt được xem là chăm chỉ, làm việc không chịu nghỉ ngơi.
Không phải ai học một lần là hiểu ngay, trong khi phụ huynh không có khả năng giảng bài cho con, thì việc học thêm là nhu cầu có thật.
'Tôi làm bất kể ngày đêm, không màng thứ bảy hay chủ nhật để kịp hoàn thành công việc, nhưng sếp vẫn thường xuyên cáu gắt, mắng mỏ liên tục'.
Ngày đậu đại học, người ở làng, họ hàng đều cho rằng 'thằng cháu này về sau nhất định thành công, giàu to'.
Ra trường với tấm bằng cử nhân loại trung bình, tiếng Anh và vi tính văn phòng gần như không biết gì, tôi vẫn xin được việc và làm tốt.
Trên bàn tôi lúc nào cũng có hàng chục hồ sơ xin thực tập của sinh viên năm ba nhưng đã có một năm kinh nghiệm, tiếng Anh lưu loát.
Nhiều độc giả cho rằng giá thành một ly trà sữa 50-70 nghìn đồng là quá cao.
Người ta bây giờ đua làm bánh handmade, phá cách, theo kiểu pha trộn, lai tạp công thức, khiến bánh trung thu mất đi hương vị truyền thống của nó.
Những năm 90, việc nuôi con đơn giản và nhàn nhã hơn so với những khó khăn và lo toan của các bậc phụ huynh ngày nay.
Với tôi, kể cả anh em trong nhà, đã vay mượn dù chỉ 1.000 đồng cũng phải trả đủ, không chấp nhận quỵt nợ vì bất cứ lý do gì.
Tôi là người duy nhất trong đám bạn đại học không mất xu nào cho đa cấp, dù hết lần này đến lần khác bị dụ bằng đủ chiêu trò.
Bố mẹ muốn trả nợ thay, em rể hứa bỏ cờ bạc để làm lại từ đầu, nhưng tôi kịch liệt phản đối, khuyên em gái ly hôn bằng được.
Bằng đại học chỉ như bát cơm trắng: muốn ăn ngon phải có thêm thịt, cá; muốn kiếm được việc phải có ngoại ngữ, kỹ năng mềm...
Nếu gia đình không có nền tảng kinh tế tốt, học giỏi sẽ làm cuộc sống dễ thở hơn, còn giàu có lại là chuyện khác.